bizim hikayemiz yaklaşık 1 ay önce başladı.. ilk gördüğüm an evet bu kız o olabilir dedim.. hergünümüz beraber geçiyordu ve ben gittikçe bağlanıyordum bir an bile onu ihmal etmiyordum her an yanındaydım ve günlerimiz kısıtlıydı... önce söyleyemedim sevdiğimi çünkü kaybetmekten korkuyordum ama en sonunda söyledim yorum yapmadı. hoşuna gittiği belliydi yaşamak istedi ve bende hiçbir zaman hiçbirşey için zorlamadım onu.. taa ki o beni zorlayıp birşeyler isteyene kadar.. çok güzel saatler geçirdik ilkim sen oldun dedi benim için gurur verici birşeydi çünkü sevdiğim insanın ilki bendim ve düşünceme göre öyle kalacaktım herzaman istediğim birşeydi bu... zaman geldi ve gitti.. gidişinin üzerinden haftalar geçmişti benimle konuşmak istedi aradım ve hayatımda birisi var dedi... yıkımım mı ölümüm mü oldu bilmiyorum ama bildiğim birşey var içim yanıyordu çok ağır bir yük altında kaldığımı hissediyordum dakikalar geçtikçe yük ağırlaşıyordu... kalbim daha fazla dayanamadı ve nefes almakta zorlamaya başladı beni... ölsem daha iyi olur diye düşündüm ama birden toparladım kendimi ve ona şunları söyledim kendini benim yerime koy ve ne kadar ağır bir yükün altından kalkmaya çalıştığımı anlamaya çalış dedim bu cümleden sonra konuşulanlar pek önemli şeyelr değildi çünkü ben onu pek dinlemiyordum.. şimdi ne mi yapıyorum bende bilmiyorum ama yapabildiğim en iyi şeyi yapmaya çalışıyorum yazıyorum,yazıyorum,yazıyorum.... bu anlatılanların hepsi gerçektir bu yazıyı okuyanlar inşallah bu kadar ağır bir yükü kaldırmak zorunda kalamzsınız ve mutlu olursunuz.. benim bu 3. yıkılışım ve hepsinin sonu aynı aldatılmak.....
Anasayfa 
