Gözyaşı Düğünleri
ardından gülistanlar ağlamakta hüsranın
ve şiir heybesinde hıçkırık taşıyan ben
sanırdım gözyaşından olacak tebessümler
sebiller ağlayınca her taşında mısranın
yokluğa hicret diye yuvarlanır gülücük
buruk buruk dünyalar takılır hançereme
alevlenir kalbimden gözlerime bir meltem
dudaklarıma düşer ağlamaklı öpücük
gözbebeklerim kadar yalnızlıklarım sefil
devasa hıçkırıklar sarar dört bir yanımı
ıslanmış parmakları süsler garip bir divit
ve açar gözyaşımda umut veren karanfil
her şiirde kendimle biraz gezip gelirim
var oluşum çizilir bembeyaz sayfalara
içimde kızgın bir çöl yeşerir dualar
düşünce kirpiğimden gözyaşı düğünlerim
dünyevi bir handeye takılır bütün gözler
gözyaşı düğünüme aldırış eden olmaz
ben miyim bilmiyorum gözyaşında münteha
yüreğimde bir sancı nevbaharları özler
sanki adımı ağıt yazmışlar gözlerime
düşer de yanağımdan sürünür ağlayışım
damla damla eririm / tüterim burcu burcu
nakışlanan içimde renklenir her kelime
susarım içim yanar / ağlarım anlatamam
yazarım kurtulamam / başım döner ukdede
kendimi yelken yapar yüzerim de sonsuza
yine de gözyaşımın düğününden kaçamam </B>
Anasayfa 
